Stanko Perica sj is directeur van de Jesuit Refugee Service (JRS) voor Zuidoost-Europa. “Het verlangen van de vluchtelingen naar leven verrast me steeds weer.”

Stanko Perica sj werd geboren in 1983 en groeide in Rijeka, Kroatië. Na een studie rechten en drieënhalf jaar werken op een advocatenkantoor, trad hij in in het noviciaat van de jezuïeten. Wat hem in de jezuïeten aantrok, was hoe zij altijd de weg hebben gevonden om concreet en efficiënt te zijn.

Inmiddels is hij directeur voor de vluchtelingendienst van de jezuïeten voor Zuidoost-Europa. “De Jesuit Refugee Service (JRS) is een humanitaire organisatie die zich inzet om vluchtelingen de essentiële christelijke sociale diensten aan te bieden: to accompany, to serve and to advocate”, zoals hij zelf omschrijft.

Waardoor ging je werken met vluchtelingen?

“Vanwege de voorzienigheid en de geestelijke onderscheiding van mijn provinciaal. Zelf dacht ik dat iemand met meer ervaring geschikter zou zijn voor de functie van regionale directeur van JRS.”

Kun je een zinvolle ervaring of les delen uit je werk met vluchtelingen?

“Wat me steeds verrast in vluchtelingen zijn de eenvoud en het verlangen naar het leven. Ik ontmoet vaak mensen die te voet grote afstanden hebben afgelegd en die leven onder erbarmelijke omstandigheden, maar die zonder wrok of angst zijn. Voor hen is het leven te waardevol om het aan trivialiteiten te besteden. Een betere levensles is moeilijk voor te stellen.”

Hoe zou je zeggen dat je werk door je geloof is geïnspireerd? 

“Ten eerste zou ik zeggen dat het werk mijn geloof inspireert. En dan vooral het voorbeeld van vertrouwen in de voorzienigheid dat vluchtelingen zo vaak bieden. Aan de andere kant geeft mijn geloof mij veel energie er te zijn voor een mens in nood en om God te herkennen in een vreemdeling.”

Welke projecten wil je uitvoeren in je rol als directeur? 

“In onze context is de situatie van de vluchteling dynamisch. Om efficiënt te zijn, moeten we ons werk steeds aanpassen en bijstellen. Vooral afgelopen winter waren de omstandigheden in de migrantenkampen in Bosnië hartverscheurend. De sluiting en daaropvolgende brand in het kamp Lipa, vlak bij de Kroatische grens, heeft duizenden mensen zonder onderdak en bescherming achtergelaten bij dalende wintertemperaturen. Hoewel JRS een van de meest actieve organisaties in het veld is, moet er nog veel meer worden gedaan op het gebied van belangenbehartiging en bewustmaking. “

Naast directeur van JRS bent je de sociaal afgevaardigde van de Kroatische jezuïetenprovincie. Welke urgente uitdagingen hoop je aan te pakken?

“Zoals in alle postcommunistische landen is de realiteit van de burgermaatschappij relatief nieuw voor ons. We zijn het ook niet gewend dat de Kerk, behalve het helpen van de armen, zich bezighoudt met andere soorten sociale actie. Het zal een behoorlijke uitdaging zijn om bijvoorbeeld aan het vierde apostolische speerpunt van de jezuïeten te werken: zorg voor het milieu.”

Hoe wil je dat de toekomst eruitziet? 

“Ik hoop dat het uitdagend genoeg zal zijn om het beste uit onszelf te halen. Ik ben nogal optimistisch omdat ik geloof. De vluchtelingen leren me constant dat het leven altijd wint. Ik hoop dat de toekomst de omstandigheden zal brengen waarin elk leven met meer respect en meer eerbied zal worden behandeld. Om dat te bereiken, zullen we manieren moeten vinden om meer bescheiden en nederig te leven. Die toekomst is moeilijk voor te stellen, maar het leven zal ervoor zorgen, vroeg of laat.“

Vluchtelingen vergezellen, dat is typisch voor het werk van de Jesuit Refugee Service (JRS). Jezuïet en voormalig directeur van JRS Jan Stuyt vertelt in deze video over het onderscheidende karakter van deze hulporganisatie.