Van 12 tot 14 april deden 13 jonge mensen mee aan de retraite Vind je eigen weg – hoe maak ik keuzes. Hoe is dat geweest?

In de heerlijke rust van Abdij Koningsoord van de trappistinnen in Oosterbeek kwamen dertien jongen mensen tussen de 22 en 35 jaar samen om stil te staan bij de vraag: hoe maak ik een goede keuze?

Hierover waren verschillende inhoudelijke inputs van jezuïet Walter Ceyssens (‘Wat is onderscheiding?’ en ‘Hoe bid je met het levensgebed’) en van Rick Timmermans (Keuzes maken die kloppen – 3 manier van kiezen). De retraitanten werden steeds de stilte in gezonden met reflectievragen en meditaties. Iedere dag was er tijd om mee te bidden met de zusters, die bijzonder hartelijk en gastvrij waren. Het getuigenis van gastenzuster Benedict zette meteen de toon. Hoe en waarom koos zij zoveel jaren geleden voor een monastiek leven? Haar kwetsbaarheid opende een sfeer van vertrouwen waarin meteen al vanuit de diepte werd gedeeld over het eigen levensverhaal.

Eline vertelt over haar ervaringen

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door Vind je eigen weg (@jezuieten18_35jaar)

Wat is een retraite?

Een retraite is onvergelijkbaar met andere dagen. Het is de gedragen sfeer, het is de verwachting, het is de instelling van de mensen om je heen, het is de rust en de stilte. Je staat open voor iets en je hoopt op iets, zonder precies te weten wat. Dat alleen al doet deugd.

Ons thema was: hoe maak ik keuzes? We moeten kiezen, voortdurend. Verkeerde keuzes kunnen we ons niet permitteren. Want waarom zou je verkeerd kiezen, je hebt zoveel opties? Hoe dom kun je zijn daartussen precies dat te kiezen wat niet goed voor je is. Maar zo simpel is het niet.

Keuzes maken kost tijd. Hoe onveranderlijker de keuze, hoe meer tijd. Wat de ene dag goed voelt, voelt de andere dag toch niet zo goed. Wat blijft na enkele weken hangen?

De keuze van zuster Benedict

Zuster Benedict zei het treffend. Ze sprak over haar keuze tussen arts of kloosterzuster worden. “Als ik in het klooster was wilde ik in het ziekenhuis zijn, was ik in het ziekenhuis dan wilde ik in het klooster zijn.” Het klooster won uiteindelijk. Ze heeft geen moment spijt gehad. Wel crises natuurlijk.

Keuzes maken heeft te maken met je innerlijk. Met: wie ben ik, wat wil ik, wat droom ik? En hoe voelt dat? Daar toegang toe krijgen is niet altijd eenvoudig. Hoe voel ik mij? Heel belangrijke vraag. Een retraite kan helpen daarin stappen te zetten.

Een retraite is zeer deugddoend. En weer terug zijn in het gewone leven ook. Vooral doordat het verlangen naar het klooster aanwezig blijft. Dat spoort aan naar een dieper niveau te gaan en alle dingen een beetje meer te beleven als retraite.