Van oktober tot februari kwamen op verschillende plekken groepen samen rond de thema’s stilte, ecologie, keuzes maken en social justice. De deelnemers waren tussen 18 en ongeveer 35 jaar. Wat zijn hun ervaringen?

Deze avonden werden begeleid door jezuïeten en ignatiaanse begeleiders. Er waren groepen in Gent, Leuven (3 groepen), Amsterdam en één online. Jezuïet Bastiaan van Rooijen was een van de begeleiders. Hij spreekt over “een voorrecht te mogen luisteren naar de gebedservaringen van jonge mensen. Als begeleider van een Beter, dieper, méér-groepje mocht ik delen in hun ervaringen met het bidden met teksten en probeerde hen te begeleiden op hun spirituele ontdekkingstocht. Een ontdekkingstocht die als groep werd gemaakt.”

Twee deelnemers blikken terug op hun deelname:

Deelnemer 1:

“Een stilte die vol is. En dan een woord, een zin, die echt binnenkomt. De Beter, dieper, méér-sessies waren voor mij een samen zoeken, stilzijn, luisteren en proberen verwoorden van waar God ons raakt, en soms ook verlaat. De woorden kwamen heel voorzichtig, maar daardoor ook uit het diepst van ons hart. Ik vond het bijzonder dat onze wegen naar het einde van elke sessie toe steeds dichter bijeen kwamen, ondanks onze verschillende ervaringen.”

“Het was een elkaar herinneren aan en verassen met dingen die we misschien al eens gevoeld hadden maar die slechts impliciet aanwezig waren. Daarbij lieten we ons raken door elkaars zoektocht en droegen we samen Gods aanwezigheid. Bastiaan wist ons met zijn aandachtig luisteren steeds opnieuw naar onze gevoelswereld terug te leiden, of we het nu over het klimaat hadden of over de barmhartige Samaritaan.”

“Het kerninzicht dat ik meeneem uit de sessies is dat geloof reeds zit in een niet-wetend hopen op en verlangen naar Gods aanwezigheid. Paradoxaal genoeg maakt die opvatting m’n geloof net veel zekerder en vanzelfsprekender.”

Deelnemer 2:

“Tijdens dit traject kwamen we een vijftal avonden samen in eenzelfde kleine groepje. De eerste avond was een kennismaking en de avonden nadien stond steeds een welbepaald thema centraal waarover we met elkaar in gesprek gingen. De samenkomsten gingen door bij onze begeleider thuis. Deze huiselijke setting bepaalde zeker en vast mee de veilige en gemoedelijke sfeer van die avonden.”

“Ter voorbereiding op de avonden werd ons een brede waaier aan materiaal ter beschikking gesteld waarin we konden grasduinen en waarmee we elk individueel biddend aan de slag konden gaan. We lieten ons raken door de aangeboden teksten, videofragmenten en podcasts. Hierover gingen we vervolgens met elkaar in gesprek op de geplande samenkomsten. Ook op die avonden lieten we ons raken door al wat daar klonk. Die momenten van geraakt worden, vormden met andere woorden onze rode draadjes tijdens het traject.”

“Ik ben dankbaar dat we voor elkaar zo’n veilige ruimte konden scheppen, waarbinnen alles ter sprake mocht komen. Het was ook fijn om samen onderweg te zijn; het was bemoedigend en stimulerend om, elk afzonderlijk, in verbondenheid met elkaar een gelijkaardig traject af te leggen. En sterker, misschien was het bij momenten zelfs een Emmaüs-ervaring. Soms leek het erop, alsof Jezus zelf zich geruisloos bij ons voegde, terwijl we met elkaar in gesprek gingen. Het deed me opnieuw inzien, hoe belangrijk het is om een ruimte te hebben, waar je in alle vrijheid met elkaar over het geloof in gesprek kan gaan.”