Basel Aal Bannoud is een Syriër die in Nederland woont. Door alle aandacht voor Frans van der Lugt was hij afgelopen weken in gedachten bij pater Frans.

Gisteren had ik een soort wake-up call. Ik was een artikel over de herdenking van pater Frans van der Lugt aan het vertalen. En opeens was ik terug in de tijd van de goeie dagen van 2009 in Syrië. Toen was er nog geen oorlog. En de mensen die woonden in wat ik de bubbel-steden van Damascus en Aleppo noem, genoten een relatief goed, stabiel, en ik durf te zeggen, gelukkig leven.

Meer moslims dan christenen

Pater Frans (zo noemde hem iedereen toen) organiseerde wekelijkse ‘hiking trips’ of wandeltochten in de bergen rond Damascus, Homs en in het kustgebied. Tientallen mensen van verschillende leeftijden en achtergronden deden mee aan die wandeltochten. Je zou verwachten dat een activiteit die door een pater en zijn kerk wordt georganiseerd, exclusief voor zijn parochie of mensen van hetzelfde geloof zou zijn. Maar er waren meer moslims dan christenen in de wandeltochten van pater Frans. Hij vroeg nooit naar jouw geloof. Hij wilde mensen gewoon helpen communiceren, dat ze elkaar leerden kennen, en zo veel mogelijk een samenhangende samenleving creëren. Een boodschap waar hij trouw aan bleef tot het bittere einde.

Er waren meer moslims dan christenen in de wandeltochten van pater Frans

Op een van die wandeltochten heb ik mijn vrouw ontmoet. Met haar ben ik inmiddels tien jaar samen. Daarom ben ik misschien extra dankbaar voor pater Frans en voor alles wat hij deed. Dat en het feit dat ik binnen die groep wandelaars voor het eerst, en ook de enige keer, het hele kleurrijke Syrië samen zag. Zoals die altijd werd genoemd in de propaganda van het regime.

Pater Paolo Dall’Oglio

Op een andere wandeltocht gingen we naar Deir Mar Musa (het Klooster van St. Moses) in het Qalamun-gebergte. Daar ontmoetten wij nog een andere pater, die heel veel voor Syrië en Syriërs heeft gedaan: pater Paolo Dall’Oglio. Ik herinner me tot op de dag van vandaag de lekkere geur van de enorm groot kookpot van Mujaddara die hij zelf had gemaakt voor de ruim dertig mensen die daar waren aangekomen. Een paar jaar later kwam de revolutie in het land. En pater Paolo werd een actieve verdediger van de rechten van het Syrische volk op vrijheid, democratie en waardigheid.

In juli 2013 werd hij ontvoerd door IS, en sindsdien heeft niemand meer iets van hem gehoord. Een paar manden later werd pater Frans doodgeschoten voor zijn huis in het belegerde Homs. De meeste Syriërs zijn ervan overtuigd dat hij door het regime is vermoord. Hun bestaan is dus beëindigd door krachten die een andere visie voor Syrië hadden. Een Syrië zonder harmonie en met één kleur, de kleur van angst.

Door: Basel Aal Bannoud. Deze column verscheen eerder op www.netinnederland.nl