Frans van der Lugt mediteert op de creatieve schat in ieder leven. Hij is vol verwondering over onze oorsprong, die krachtig én kwetsbaar is: “leg jouw weg niet op aan mijn weg.”

Je kunt deze meditatie ook beluisteren als podcast

Wanneer een mens met innerlijke stilte mediteert te midden van de natuur, zal hij zich verbaasd afvragen hoe een klein zaadje een torenhoge boom kan worden en hoe iedere boom anders groeit dan de andere. Hoe groots is de scheppingskracht in deze zaadjes en hoe speciaal is dat wat in elk afzonderlijk zaadje aanwezig is, waardoor elke boom een dynamische weg kan bewandelen naar zijn bijzonderheid. 

Laat me mijn weg van mijn wezen ontvangen

Deze kracht en deze bijzonderheid die de boom bezit, zijn niet door de mens gegeven, maar zijn oorspronkelijk in de boom aanwezig. De boom zegt niet tegen de mens: ‘geef me mijn kracht en bijzonderheid,’ maar: ‘geef mij goede aarde, water, licht, warmte, constante aandacht en tot slot ruimte om te groeien. Grijp niet in in mijn groei, laat mij enkel het leven dat ik gekregen heb verwezenlijken, leg jouw weg niet op aan mijn weg, maar laat me mijn weg van mijn wezen ontvangen, want wat ik zal worden is in mij aanwezig. Maar mijn groei verwerkelijkt zich alleen in de schaduw van het licht van jouw liefde.’ 

Moedig ieders weg aan

In het evangelie van Marcus vinden we deze gelijkenis:
‘Zo is het rijk van God: als een mens die het zaad op de aarde strooit, dan gaat slapen en weer opstaat, elke nacht en elke dag, terwijl het zaad ontkiemt en in de hoogte schiet; hij weet zelf niet hoe. Uit zichzelf brengt dan de aarde vrucht voort, eerst een halm, dan een aar, dan het volle koren in de aar.’ (Marcus. 4: 26-28). 

Het zaad ontkiemt en komt op, en de mens weet niet hoe dat gebeurt. De oorsprong en de dynamiek van het leven gaan aan hem voorbij. Hij schept niet de scheppende beweging: die is aangeboren, natuurlijk. Zij welt op uit de oorsprong die zonder deze dynamische beweging geen oorsprong is. ‘Uit eigen beweging brengt de aarde vruchten voort.’ 

“De schat is in mij aanwezig, dus nodig mij uit om te groeien”

De mens moet dat wat geschreven is in de oorsprong van het zaadje uitnodigen om te groeien en halm, aar en graan te worden. Hij speelt geen rol in het scheppen van de stadia van de groei, maar in het aanmoedigen van de eigen weg in elk schepsel met zijn liefhebbende eerbied. 

Wat het kind zou zeggen

Als het kind kon praten, zou het tegen zijn ouders zeggen wat de boom tegen de mens zei: “Denk niet dat ik geen schat draag en dat jullie een schat in mij moeten planten naar jullie goeddunken. De schat is in mij aanwezig, dus nodig mij uit om te groeien zoals mijn schat het mij voorschrijft. Dring je niet op aan mij, maar luister naar mijn wezen zodat jullie mijn schat leren kennen en laat hem groeien volgens zijn eigen dynamiek. Ouders, lag Adam niet te slapen toen God Eva schiep uit zijn rib? En waarom, denk je? Omdat hij niet het recht had om de oorsprong van haar oorsprong te zijn. Haar oorsprong ontgaat hem, en jullie eveneens; jullie moeten slapen voor mijn oorsprong en mijn groei. Creëer me niet naar jullie evenbeeld, wurg mij niet, maar toets geduldig de rijkdom die in mij aanwezig is; leer van tijd tot tijd om niks te doen behalve te mediteren op mijn spontane, natuurlijke weg. Wees een zon, warmte, goede aarde, water, liefde, een luisterend oor en schaduw voor mijn boom, zonder tegen hem te zeggen hoe of wie hij moet zijn.”

Daarom leef je terwijl je jezelf continu ontvangt uit je bron

De natuur zegt tegen de mens: jij hebt niet alles is in de hand, jij schrijft niet jouw weg, er is een weg in jou die verwerkelijkt wil worden. Dus ontvang in luisterende stilte deze weg uit je binnenste, zodat je in harmonie met je kracht en je schat loopt. Er zijn veel schatten op deze wereld te verkrijgen, maar als je je innerlijke schat niet toestaat om te groeien, ben je niet gelukkig, want geen schat ter wereld kan jouw persoonlijke schat vervangen. Je bent in staat om de schat te ontvangen, maar niet in zijn geheel en niet definitief. Daarom leef je terwijl je jezelf continu ontvangt uit je bron. Daar komt geen einde aan. En wat je ontvangt, wordt vanzelf gerealiseerd, zonder handeling, zoals alles van de halm, de aar en het graan vanzelf ontkiemt. 

Dus het beste werk dat wij kunnen verrichten is dat wij de schat ontvangen en hem in ons laten werken, omdat er iemand is die meer in ons werkt dan wijzelf. Dit is het ware werk. Gezegend de mens die de schat uit het hart van het leven weet te ontvangen.

Deze meditatie verscheen op www.igniswebmagazine.nl.

Deze meditatie is een fragment uit het boek Wie ben jij, o liefde – verzameld werk van pater Frans.