Paul de Blot sj over duurzaamheid en jonge mensen

De duurzaamheid wordt momenteel vooral gericht op de natuur als het tehuis van de mens. Veel minder aandacht krijgen de jonge mensen. De zorg voor de jeugd en jong volwassenen vormt in het politieke beleid één van de vele gebieden waarop bezuinigd moet worden. Daarbij wordt vaak vergeten dat juist de jonge mensen de toekomst bepalen en daarmee de duurzaamheid.

Leiding en bijdrage

Jonge mensen beschikken nog over jeugdig elan, een sterk idealisme en innerlijke kracht. Ze beseffen heel goed dat ze niet altijd jong blijven. Daarom proberen ze zo goed mogelijk van hun jeugd gebruik te maken, ervan te genieten en er iets moois van te maken. De jeugd is de belangrijkste periode van ons leven. De tijd van mogelijkheden om te groeien en iets op te bouwen. Maar de tijd om jong te zijn duurt maar kort. De mogelijkheden zijn groots maar ook complex. Het zich bewust worden van de zin van hun leven is een intensief gebeuren dat niet vanzelf groeit. Het vraagt begeleiding, opvoeding en training om te beseffen wat de zin van hun leven is, wat vriendschap is, wat hun verantwoordelijkheden zijn voor de toekomst. Ook jong volwassenen hebben nog leiding nodig om een waardevolle bijdrage te kunnen leveren voor de toekomst.

Economisch rendement …

Jammer genoeg heeft het politieke beleid weinig of geen oog voor de fundamentele waarde van de jeugd. Het contact met de jeugd is vaak verarmd tot institutionele aandacht en bureaucratische begeleiding. Er is weinig besef voor de innerlijke rijkdom van mogelijkheden en de natuurlijke nieuwsgierigheid van kinderen. Vaak heeft het onderwijzend personeel daar wel begrip voor en bejegent hen liefdevol, ook zij die arm en verstoten zijn. Zijn deskundigheid wordt door de nadruk op het economisch rendement van het onderwijs vaak weinig gewaardeerd. Zijn idealisme gaat jammer genoeg vaak verloren.

Wie de berichten leest over de problemen in het onderwijs komt tot de conclusie, dat de jeugd wel overspoeld wordt met kennis, maar weinig leert. Jonge mensen krijgen weinig mogelijkheden om tot zelfkennis te komen, om door creatief spel en verwondering eigen inzichten te ontwikkelen.

Doen we genoeg?

De fundamentele vraag is daarom of we wel genoeg doen voor onze jonge mensen, met name ook de arme en uitgestoten jongeren onder hen. Kinderen van asielzoekers krijgen vrijwel geen kans om een zinvol bestaan op te bouwen voor de toekomst. De mogelijkheid om zich ergens thuis te voelen, om vriendschappen te sluiten, om zich waardevol te voelen, wordt hen ontnomen. Karakteristiek hiervoor is de wet die bepaalt dat een kind, dat nog geen acht jaar in Nederland verblijft, terug kan worden gestuurd naar het land van herkomst. Een geestelijke doodslag voor de zingeving van het kind.

Echte duurzaamheid

Als onze politiek echt duurzaamheid op het oog heeft, zal die meer aandacht moeten besteden aan de opvoeding en zorg voor jonge mensen. Dit moet niet aan bureaucraten worden toevertrouwd maar aan mensen die met de jeugd weten om te gaan.

Paul de Blot sj

Deze tekst werd oorspronkelijk gepubliceerd op het blog van Paul de Blot sj