De internationale MAGIS Europe ontmoeting ging deze zomer niet door. Dat weerhield een kleiner groepje uit de Lage Landen er niet van in de Belgische Ardennen een MAGIS-midweek te organiseren. Drie deelnemers blikken terug.

Impressie van Dries

Wat me het meest raakte tijdens deze MAGIS-editie, is de nauwe verbondenheid van een ecologische levensstijl met de ignatiaanse spiritualiteit. Ecologie behoort tot het hart van het christelijk leven. Vroeger was Ignatius voor mij de ridder van de innerlijkheid, de man die in zijn ziektebed de beweging der geesten onderscheidt, hij die ons oproept de burcht van onze ziel te beschermen tegen aanvallen van buitenaf. Maar dit is slechts een halve waarheid. 

Gedurende zijn hele leven spert hij zijn ogen open om zich te verwonderen over de schoonheid van Gods schepping.

Ignatius’ ogen zijn niet enkel naar binnen gericht. Gedurende zijn hele leven spert hij zijn ogen open om zich te verwonderen over de schoonheid van Gods schepping. We lazen bijvoorbeeld volgend citaat uit zijn levensverhaal: “Het was mijn grootste troost om naar de hemelen en de sterren te kijken, wat ik vaak deed, en gedurende lange tijd, want als dat gebeurde, voelde ik in mijzelf een sterke drang om onze Heer te dienen.” (Het verhaal van de pelgrim, 11)

Tijdens deze MAGIS-midweek stonden, net zoals bij Ignatius, troost en verwondering omwille van de schoonheid van de natuur centraal. We wandelden in stilte in de bossen. We leerden over het gesteente dat de bomen voedt. We luisterden naar het geluid van vogels en insecten. Getroost door moeder aarde kwam in ons “een sterke drang om de Heer te dienen” op. Ignatius spoort me aan ecologisch te handelen en zo de Gever van dit alles te loven.

Impressie van Sara

Laudato si’. Geprezen zijt Gij. De titel van de pauselijke encycliek klink vertrouwd intussen. En tegelijk ook weer niet. Want de zorg voor ons gemeenschappelijke huis eindigt niet na het lezen van deze woorden, het is een taak die ons elke dag opnieuw wordt toevertrouwd.

We zijn geworteld in deze aarde, maar richten onze blik naar boven

En dat mochten we heel in het bijzonder ontdekken tijdens de MAGIS-midweek in La Diglette, een verborgen pareltje in de Belgische Ardennen. MAGIS betekent ‘meer’. ‘Meer’ van het hemelse, en dus ‘minder’ van het aardse. We zijn geworteld in deze aarde, maar richten onze blik naar boven, naar de Schepper die ons allen verbindt.

Verwondering lijkt daarbij het sleutelwoord te zijn. De natuurpracht die ons omringde, de inspirerende en prachtige mensen die ons vergezelden, de serene en rustige sfeer die er heerste: allemaal geschenken die ons pad kruisten en om te koesteren.

Voorbeeld van liefdevolle zorg

Tijdens een inspirerende rondleiding in het bos kwamen we te weten dat bomen communiceren en zorg dragen voor elkaar. De natuur nodigt ons als het ware uit om zorg te dragen voor deze wereld en voor elkaar. Zodat ook na ons mensen mogen genieten van haar schoonheid. En zodat wij haar voorbeeld zouden volgen in de liefdevolle zorg voor anderen. Dat ik – en ieder van ons – een deel mag zijn van dit groter geheel, vervult mij met grote dankbaarheid.

Deze ervaring vulde ons met het vertrouwen dat wij allemaal een bijdrage kunnen leveren aan de verandering

Als we met de ogen van de Schepper om ons heen kijken, kunnen we elke dag zijn wonderen zien en God loven in alle dingen en alle mensen. De ervaring in La Diglette raakte onze harten en vulde ze met het vertrouwen dat wij allemaal een bijdrage kunnen leveren aan de verandering die we graag willen zien in deze wereld!

Impressie van Kaat

Groen. Ik hou van groen. In het achterste stuk van onze tuin staan een paar mooie bomen en wat struiken. Ik ga er zitten en staar naar de groene waas om me heen. Mijmerend denk ik terug aan die geweldige week tussen de bossen van Saint-Hubert. Een grote golf van dankbaarheid welt in me op.

De omgeving leende zich uitstekend voor het thema ecologie en spiritualiteit

Het was een topweek! De dagen waren stuk voor stuk perfect. Ik ontmoette er fantastische mensen. Zoveel lachende gezichten met een open hart. Iedere dag kende boeiende gesprekken. We lachten ons te pletter aan tafel en tijdens de spelletjes, werden stil in de bossen en bij de aanbidding, en deelden ’s avonds in de MAGIS-cirkel met elkaar wat ons die dag zo had geraakt. Er ontwikkelde zich een broze diepgang wanneer we spraken vanuit onze eigen ervaring. Prachtig rake momenten.

De omgeving leende zich uitstekend voor het thema ecologie en spiritualiteit. In die groen geschapen oase van La Diglette heerste rust en ingetogenheid. We ademden de stilte in en vonden bezinning. Het was de ideale plek om los te laten wat je vastbond. Een plaats om al je pijnen en gepieker achter te laten. Een moment om zachtjes naar binnen te keren.