Een oude jezuïet reflecteert nav Kerstmis

Onderstaande kerstmijmering werd geschreven door Michael Campbell-Johnston sj, een bejaarde Britse medebroeder op rust. Hij schreef ze nav zijn kerstwens voor 2013. Hugo Roeffaers sj vertaalde ze uit het Engels.

De Oude Dag

De Oude Dag sluipt gestaag voort,

Een trein knarsend op zijn spoor,

Soms snel, soms traag,

Maar zonder ook maar even halt te houden.

In een weidse omhelzing omvat hij

Gezicht, gehoor, spraak en gevoel,

Geheugen, verstand en wil,

Systematisch schakelt hij

De verbindlende delen uit

Die mij maken tot wie ik ben

En stort hij mij in het niets.

Het gevaar schuilt erin herleid te worden

Tot slapen, eten  en het lozen van

Darmen en blaas;

Het koninkrijk van de rolstoel,

De wandelstok en de rubberen lakens.

Een louter vegetatief bestaan.

Maar, is dit het niets?

Wat is er aan de andere kant van de deur?

We moeten er doorheen om er achter te komen,

Om te zien of het naar een leven leidt

Voller dan ik mij kan verbeelden.

Want, staat de Vader van de verloren zoon

Er met open handen te wachten

Om hem te begroeten?

Haast hij zich om hem

Met liefde te ontmoeten?

Sluit hij hem in zijn liefdevolle omarming?

Maar, de poort is nauw

Om er doorheen te komen

Moet ik getrimd worden,

Ontdaan van alle overtollige dingen,

Alles wat mij verhindert een te worden met Hem,

Elk obstakel voor zijn alles omvattende liefde.

Zo een afstropen kan niet anders dan pijnlijk zijn;

De dingen verliezen die ik het meest koester,

De pijlers van mijn wezen, de uitrusting van de natuur.

Maar, aftakeling is ook groei,

De meerwaarde van op een dieper niveau te zijn,

Zuivering die verrijking brengt,

Nieuw leven dat het oude vervangt.

Heer, geef mij ogen om dit te zien,

Vermeerder mijn geloof dat dit waar is;

Dan is de dood een welgekomen vriend,

Niet het einde van de weg maar een doorgang

Naar een betere plek.

De oude dag biedt middelen daartoe,

Het proces dat mij in staat stelt zover te geraken,

Soms lang, soms pijnlijk, soms beide,

Maar alles wel beschouwd

Een onontkoombare  proloog,

Een noodzakelijke voorbereiding.

Michael Campbell Johnston