Wat doen jezuïeten? Waar denken ze over na? Hoe ziet hun leven eruit? In de serie ‘Dagboek van een jezuïet’ doen ze een boekje open. Dries van den Akker sj woont in het noviciaatshuis in Birmingham.

Eerste fragment: Drievuldigheid

Ga bijna elke week voor in een heel sympathieke parochiekerk ergens in Birmingham, Engeland. Vandaag preekje over het kruisteken, dat we daar verrassend genoeg de Drievuldigheid mee verbinden. Vlak voor de wegzending overweeg ik welk voorwerp de mensen thuis een plek kunnen geven, waardoor ze herinnerd worden aan het evangelie van de afgelopen zondag. Waarmee breng je de Drievuldigheid in herinnering? Met de beroemde icoon van Rublev, als je daar een reproductie van hebt. Of zet eenvoudig drie dezelfde bloemen in een vaas. Er wonen heel wat Ieren. Misschien hebt u wel een afbeelding van het klavertje drie dat Sint Patrick gebruikte. 

Ach, organist, wilt u het even laten horen? Deed-ie.

Ignatius van Loyola vergeleek de Drievuldigheid met drie tonen die samen een akkoord vormen. Ach, organist, wilt u het even laten horen? Deed-ie. Moet je thuis natuurlijk wel een orgel, piano of gitaar hebben.

Tweede fragment: Missionaris

Vandaag een medebroeder ontmoet uit India die als missionaris werkt in de binnenlanden van Guyana. Opgewekt verteller. Amazonegebied. Oerwoud. Parochie zo groot als Brabant. Doet er een paar maanden over om alle dorpen te bezoeken. Leest Mis, hoort Biecht, viert Eerste Communie, dient Sacrament van de Zieken toe, voert pastorale gesprekken. De dorpen relatief dichtbij kan hij nog per motor bereiken. Maar dieper het oerwoud in gaat hij te voet. Zelfs een ezeltje kan dat niet aan, omdat die zijn poten zou breken tussen de boomwortels. 

Altijd met gids: ‘Bij die boom, pater, gaan we naar links…’ Vaak moeten zij hun weg kappen door de begroeiing. Sommige dorpjes liggen op enkele dagreizen van elkaar. Overnachten in een hangmat, toegedekt met klamboe. Je schaamte opzij zetten. Nooit je behoefte doen op een stille plek. Daar kan zich altijd een slang of krokodil schuil houden. Gaan waar ieder gaat. In zijn gebied spreken ze tweeëntwintig verschillende talen. Hij kent er al een paar. Mobilofoon? Geen bereik. Hij gebruikt een ouderwetse veldradio. Ze leven van jagen en vissen. Leren is niet interessant. De wijsheid van het oerwoud kennen. Na een week vertrekt hij weer. En dat allemaal ter liefde Gods en uit liefde voor die mensen.

Derde fragment: ‘Niks’

Vandaag een dag met helemaal niks. Geen afspraken of verplichtingen. Heerlijk. ’s Morgens gewerkt aan mijn boek over het evangelie van Marcus. De kunst is om niet te veel te willen vertellen. Ik vrees dat er nog veel geschrapt moet worden. ’s Middags eerst meer dan een uur geslapen. Daarna lekker wat heiligen toegevoegd aan de website: kort levensverhaal en plaatjes. ’s Avonds sudoku’s opgelost. Dankbaar naar bed. 

Vierde fragment: Rijdende retraite

Ben gevraagd met de auto boeken op te halen in Dublin, Ierland. Bestemd voor het noviciaatshuis in Birmingham. Knoop er een paar dagen ‘rijdende retraite’ aan vast. Bezoek kerken, kloosters en ruïnes, dwaal er rond, proef de sfeer, bekijk de afbeeldingen, maak er foto’s van (voor mijn heiligen- en beeldmediatiewebsite) en gebruik ze voor enkele ogenblikken van meditatie. Wat zegt de Heer tegen mij via deze kerkruimte en de afbeeldingen?

En dat allemaal ter liefde Gods en uit liefde voor die mensen.

Afscheid van de drie huisgenoten was warm en hartelijk. Van alle drie een stevige amplex. Over met de pont met prachtig weer. Cadeautje. Bij aankomst in Dublin weer even hartelijk ontvangen door medebroeders. Hoe zei Jezus dat ook al weer: ‘Je geeft – omwille van mij – een eigen familieleven op, maar je krijgt er honderden broers en zussen voor terug.’ 

Het is nog waar ook!

Vijfde fragment: Genieten

Kreeg vandaag een telefoontje van een goede vriend uit Nederland. ‘Je belt met Ierland,’ zei ik, ‘wordt een duur gesprek.’ Hij wenste me fijne dagen. ‘Regent het niet te veel?’ Integendeel, tot nu toe is het uitzonderlijk mooi weer. Ervaar het als cadeautje. Evenals het mooie landschap met fleurig bloeiende bomen, struiken en planten. De kerken met afbeeldingen van Ierse heiligen voor mijn website. De indrukwekkende ruïnes van kloosters uit de begintijd van het christendom in dit land. Allemaal ‘cadeautjes’. Ik ervaar wat ik geregeld aan anderen aanraad: ‘Genieten van een cadeau is misschien wel een van de mooiste en eerbiedigste vormen van bidden.’ Ik doe het volop.

Zesde fragment: Terug

Terug van weggeweest. Emails beantwoorden. Meer dan honderd! Van heel verschillende inhoud. Afspraken. Berichtjes over hoe men het maakt.

Houd tegenwoordig mooi dagboekje bij, waarin ik de namen opschrijf van degenen aan wie ik beloof dat ik voor ze zal bidden, of van degenen die mij erom vragen.

Neem elke ochtend (liefst tijdens de Mis) boekje mee om al die mensen ‘met hun vragen en hun pijn,  met hun vreugde en hun hoop’ voor de Heer te brengen.