Schrijven van Adolfo Nicolás sj aan de hele Sociëteit

Naar aanleiding van het recente voorgaan van Paus Franciscus in de Gesú-kerk in Rome op het feest van de heilige Ignatius van Loyola, heeft pater Generaal onderstaand schrijven gericht tot de hele Sociëteit.

Feest van de heilige Ignatius
31 juli 2013
 

Beste medebroeders,

Naar aanleiding van het Feest van Sint Ignatius hebben we veel vragen gekregen vanuit de hele Sociëteit over het feest dat vandaag plaats vond in de kerk van de Gesú met paus Franciscus. Graag wil ik mijn eerste indrukken met u delen van wat wij vanmorgen beleefden.

In feite verliep alles zo eenvoudig en natuurlijk dat er weinig over te zeggen valt. In een bepaald opzicht was er een “accumulatie van contrasten”. Het eerste contrast had te maken met onze hooggespannen verwachtingen. Het was inderdaad de eerste keer in de geschiedenis dat een jezuïet-paus voorging in een van onze eucharistievieringen. Gewoon het feit van een samenkomst van broeders, “vrienden in de Heer”, riep dat contrastgevoel op vanwege de vanzelfsprekende nabijheid en broederlijkheid.

Het tweede contrast vindt zijn oorsprong in de hoop, gevoed door voorgaande ontmoetingen met de paus, op een programmatische toespraak over wat de Sociëteit zou moeten doen voor de kerk. Wij werden echter geconfronteerd met de eenvoudige en ontroerende werkelijkheid van een vertrouwde homiletische stijl die ons uitnodigde in de voetstappen te treden van Ignatius.

Samen met deze contrasterende gevoelens, beleefden wij ook enkele verrassende momenten die ons diep geraakt hebben:

1. De eenvoud van de ontmoeting van begin tot het einde: een broeder tussen broeders.

2. Wij konden eens meemaken hoe Franciscus eucharistie viert, zonder liturgische sier. Integendeel, hij heeft een innige en meditatieve stijl, als iemand die in voeling is met het mysterie, een stijl die wij jezuïeten gewoon zijn.

3. Nadat hij een votiefkaars had aangestoken voor Sint Ignatius, sprak de paus het verlangen uit  naar het altaar van Sint Franciscus te gaan, wiens “zonsondergang” op het eiland Sancian hij vermeld had  in zijn homilie. Ik ben ervan overtuigd dat hij voor het altaar van de heilige de Heer gevraagd heeft de apostolische toewijding van de Sociëteit te bewaren zodat ze nooit verflauwt, maar de toewijding en ijver van velen in de kerk blijft ondersteunen.

4. De grootste verrassing was wellicht het persoonlijke en gevoelsgeladen verlangen van de Paus om het graf van pater Arrupe te bezoeken. De Heilige Vader bad er, legde een tuil bloemen op de vloer, beroerde de grafsteen en de beeltenis tweemaal. Het was een intens ogenblik van diep gebed en dankbaarheid. Het was duidelijk dat de paus er graag wat langer had verbleven.

Paus Franciscus heeft Xaverius en Arrupe persoonlijk ontmoet: Sint Xaverius door zijn spirituele empathie en missionaire toewijding; pater Arrupe door ontmoetingen en gesprekken in moeilijke tijden en door een innerlijke communio die leeft bij wie diep ondergedompeld zijn in de ignatiaanse spiritualiteit

De homilie was in een stijl die wij jezuïeten gewoon zijn: een bijbelse, spirituele, ignatiaanse en kerkelijk lezing van de teksten van de dag, als illustratie van enkele voorname aspecten van onze stichter.

Onze ervaring kan men vergelijken met die van de velen die reeds de paus Franciscus ontmoet hebben. Wij kunnen, in eenklank met de jeugd in Río de Janeiro zeggen “wij hebben onze broeder Franciscus gezien en gehoord, en voelen ons dichter bij onze Heer Jezus en bij zijn opvolger Petrus”.

Paus Franciscus bracht ook een ogenblik door in de kapel van Onze Lieve Vrouw van de Weg. De woorden van Sint Ignatius tot de onze makend, vragen wij Onze Lieve Vrouw ons te plaatsen bij haar Zoon, zodat wij dieper mogen intreden in de spiritualiteit die ons allen verenigt, opdat wij altijd bereid mogen zijn “lief te hebben en te dienen”.

Dit is wat ik het meest verlang voor de Sociëteit op dit moment.

Adolfo Nicolás sj

Algemene Overste