Door contact met de jezuïeten via de audiomeditatie ‘Bidden Onderweg’ besluit ik me aan te melden voor een intensief traject van ‘Geestelijke Eefeningen’. Om het jaar zoek ik een cursus of traject om mezelf te stimuleren verder te groeien.

Na een persoonlijk intakegesprek krijg ik een begeleider toegewezen. Na een startbijeenkomst met alle andere kandidaten starten de 6 maanden. Thuis richt ik een stilteplek in op zolder waar ik gedurende deze tijd elke ochtend en ‘s avonds ruim tijd zal doorbrengen. In de 1^e week heb ik nog geen schrift, want ik heb m’n zinnen gezet op een bijzonder schrift wat besteld moet worden. Zonder schrift valt er niet veel te schrijven, dus…dat begint meteen goed!

Tot mijn verrassing legt mijn begeleider een worsteling bloot. Gaat het je om ‘goed genoeg’ bezig zijn? Om vervolgens te vragen: “Wat denk je dat Jezus hiervan vindt? Heb je dat aan Hem gevraagd?” Een vraag die hij de komende maanden vaker zal stellen… en elke keer blijken zijn vragen middenin de roos! Ik zit me te sappel te maken en ben volledig uit het contact met God. En juist dat contact dat ga ik oefenen.

Eens per week meld ik me bij mijn begeleider, meestal in een face-2-face gesprek, soms via de skype. Scherpe vragen blijken zijn specialiteit. Als geestelijk begeleider staat hij naast me en helpt mij mee om te snappen wat er gebeurt in het proces van de oefeningen. De driehoek noemt hij dat. Het gaat om mijn relatie met God, als derde onderscheidt hij mee wat er gebeurt en wat ik nodig heb om die relatie te versterken of in beweging te brengen.

Het is verrassend hoe de oefeningen en mijn dagelijkse activiteiten telkens weer aanvullend zijn.  In mijn persoonlijk leven gebeurt genoeg om te leren onderscheiden wat de weg van Jezus is. Het is een proces van overgave aan de relatie. Ik naar Hem en Hij naar mij….en weer opnieuw. Ben je nu in de beweging? Zit je vast? Hoe kijkt God daarnaar? De waarheid is een persoon. Iemand die mij uitnodigt. Come along and see for yourself. Zo mag ik zelf ontdekken dat het liefde is.

Ik mag het ontdekken, ondervinden op verschillende niveau’s. Vooral het affectieve niveau is een wereld waarin ik stapje voor stapje me laat leiden, als in een dans. Een beweging om die liefde soms nieuw, soms opnieuw te leren voelen.  Het zijn bekende woorden. Maar die woorden krijgen een ander lading  nu ik ze diepgaand heb doorleefd in dagelijkse oefeningen. Ik ben een spiegel  die het beeld  van de Schepper mag ontvangen en dat licht reflecteren. Hij schept nieuw leven en ik mag dat ook creëren.

De Geestelijke Oefeningen hebben mij daadwerkelijk geleerd te leven vanuit het zijn en niet vanuit het doen. De valkuil van het dogma is het bevriezen van de beweging en daarmee ook het verlangen. Nu ik weet dat de waarheid een persoon is tot wie ik me kan verhouden in een continue beweging:  Van Hem naar mij en terug en opnieuw. En dat als ik ergens vast kom te zitten, dat een plek is om in gesprek met God te brengen en te luisteren. Het heeft kennelijk aandacht nodig.  Jezus komt  naar mij toe, daar waar ik ben of dat nu op de toppen is van energie en geluk of in het dal van de dood… in mijn geval ontslag en het vinden van een nieuwe weg.  Ik mag daar doorheen leren liefhebben zoals God … stap voor stap blijven oefenen. Ik heb een waardevolle weg geleerd.

Barbara

Juni 2015