Loyola, een kleine plaats in Baskenland in het noorden van Spanje. In geografisch opzicht onbelangrijk, maar internationale befaamd vanwege de verering van Ignatius van Loyola. Wat is er zo bijzonder aan deze plaats?

Als je onder een heiligdom verstaat de plaats waar een heilige geboren of gestorven is, of waar Gods inspirerende aanwezigheid speciaal voelbaar is, dan is Loyola een heiligdom om twee redenen. Het was de geboorteplaats van Iñigo de Loyola, later bekend als de heilige Ignatius van Loyola, en ook de plek waar hij zich definitief overgaf aan God.

In dienst van de Heer

Terwijl de cultuur van de middeleeuwen overging in die van de renaissance, bereidde Iñigo de Loyola, allereerst edelman en dan pas soldaat, zich voor op een leven aan het hof. Waarden als eer, toewijding, dienstbaarheid die hij van zijn familie meekreeg, probeerde hij in de praktijk te brengen en in dienst te stellen van zijn heer. Hij deed dit ver van huis, weg van de zekerheid die zijn thuis hem gaf. Echter, misschien door vetes en jaloezie in het paleis, maar vooral door een ernstige wond die hij opliep in Pamplona, vielen ​​zijn persoonlijke plannen in duigen en alles waarvan hij droomde, liep op niets uit.

Loyola is de plaats waar deze radicale verandering plaatsvond.

Hier, op deze plaats werd Ignatius, als Iñigo de Loyola, geboren in 1491. Enige jaren later, in 1521, terwijl hij herstelde van de verwondingen opgelopen in Pamplona, werd hij opnieuw geboren, herboren voor een andere manier van leven. Hij zou proberen om dezelfde waarden van eer, toewijding en dienstbaarheid te ontwikkelen, maar niet meer voor de heren van deze wereld, maar voor de Heer Jezus, die hij zijn verdere leven wilde volgen. Loyola is de plaats waar deze radicale verandering plaatsvond. Hier ervoer hij persoonlijk wat we tegenwoordig kennen als ignatiaanse onderscheiding, de onderscheiding der geesten. De muren van het huis waren getuige van zijn innerlijke transformatie. Zich ervan bewust dat zijn ervaring anderen zou kunnen helpen, schreef hij vanaf het eerste moment zorgvuldig op wat hij meemaakte. In Loyola kunnen we de fundamenten zien van zijn Geestelijke Oefeningen, waaraan ook nu nog zowel mannen als vrouwen over de hele wereld zoveel hebben. 

Bekijk hier onze animatiefilm over de bekering van Ignatius

Het heilige huis

Dat is de reden waarom Loyola nog steeds actueel is en nog steeds zoveel bezoekers trekt. Wat vinden we hier van Ignatius? Zijn huis, waar hij geboren werd en waar zijn leven ingrijpend veranderde. We noemen een dergelijke verandering ‘bekering’ en daarom staat ‘zijn’ huis bekend als ‘het heilige huis’. De Sociëteit van Jezus wilde vanaf de eerste jaren van haar bestaan ​​aanwezig zijn op deze emblematische plaats. Tot het einde van de zeventiende eeuw was het niet mogelijk voor de jezuïetenorde om permanent aanwezig te zijn. Rondom het huis verrees, alsof een kostbare steen in een kroon gezet werd, het koninklijk college van Loyola, nu bekend als het heiligdom van Loyola.

Je zou het heiligdom kunnen zien als een juwelier die de kostbare edelsteen

Het is een groot gebouw in Italiaanse barokstijl naar het ontwerp van Carlo Fontana, maar uitgevoerd met gewaagde en karakteristieke interpretaties door lokale architecten. Een cirkelvormige basiliek vormt het centrum van het architectonische geheel. Aan de buitenkant zien we een fiere koepel die bekroond wordt door een lantaarn die naar de hemel wijst. De cirkelvormige basiliek is het geografische centrum van twee symmetrische vleugels naar het noorden en het zuiden, waarvan de zuidelijke nog verlengd is door andere gebouwen van de jezuïetengemeenschap. De grote houten deur opent de weg naar een interieur dat verbluft door de kleurenrijkdom en barokke decoratie. 

Een persoonlijke ervaring

Je zou het heiligdom kunnen zien als een juwelier die de kostbare edelsteen, la santa casa, in ontvangst neemt, verbergt en beschermt. We houden het huis van Ignatius in dezelfde staat als het vijfhonderd jaar geleden had kunnen zijn. De ingrijpende restauratie, uitgevoerd in 1990-1991, stelt ons in staat om het proces van het persoonlijke leven van Ignatius binnen te gaan, via zijn huis, waar hij de waarden verwierf die zijn wilskracht gedurende zijn bewogen leven in menselijk en spiritueel opzicht op de proef stelden. Hier gaf hij zich over aan God met een nieuw levensproject. Ignatius verliet het huis in 1522. Hij zou er heel kort terugkeren, zonder er zelfs de nacht door te brengen, in 1535. Maar ook al heeft Ignatius het huis fysiek verlaten, zijn aanwezigheid leeft nog steeds tussen deze muren.

Het heilige huis nodigt uit tot een persoonlijke ontmoeting met jezelf en met de Heer

De accenten waarmee bezoekers de naam Ignatius van Loyola uitspreken, zijn zeer gevarieerd. Kunst, geschiedenis, cultuur, de zoektocht naar je eigen levensproject, het contact met de natuur, vormen allemaal een voortdurende uitnodiging om het leven van het heiligdom persoonlijk te leren kennen en om, iedereen vanuit zijn eigen interesse, een speciale en unieke ervaring te hebben. 

Een leefgemeenschap van jezuïeten zorgt voor het heiligdom en ontvangt gelovigen, pelgrims en bezoekers van over de hele wereld. Het heilige huis, de basiliek en het spiritualiteitscentrum nodigen uit tot een persoonlijke ontmoeting met jezelf en met de Heer. De traditie van de Geestelijke Oefeningen is een constante in Loyola, een uitnodiging om van het leven een antwoord te maken om ‘in alles lief te hebben en te dienen’.

Ignacio Echarte SJ, rector van het heiligdom