Jezuïet Hans van Leeuwen overleed begin december op 85-jarige leeftijd. Met deze tekst nam hij afscheid van de parochie waar hij geregeld voorging.

Aan de bezoekers van de Cenakelkerk.

Enige weken geleden heb ik u doen schrikken met de mededeling dat ik niet langer zal kunnen voorgaan in de vieringen van de Cenakelkerk, omdat een ongeneeslijke en al uitgezaaide ziekte mij dat niet langer mogelijk maakte.

Ik behoef u niet te zeggen, dat dit voor mijzelf ook een grote verrassing was. Je weet dat zoiets je ooit kan treffen, maar we weten niet hoe en wanneer. En dan is het daar plotseling. Het zet je leven op zijn kop.

Mijn leven teruggeven

Opeens zijn er een aantal personen en situaties waar je afscheid van moet nemen. Het is duidelijk dat het moment dichterbij is gekomen, waarop ik mijn leven mag teruggeven aan Hem die het mij als een geschenk gegeven heeft.

Dat beleef ik niet als een droevige zaak, maar wel als een ernstige fase van mijn leven. Ik sta voor de opgave mijn leven af te ronden. Ik doe dat in grote dankbaarheid.

Een van de dingen waarvoor ik dankbaar ben is dat ik ruim zes jaar in de gelegenheid was om in de Cenakelkerk voor te gaan en te preken; en een bijdrage te leveren aan de preekvoorbereidingsgroep.

Het wonder binnengaan

Ik dank allen die ik in de geloofsgemeenschap van de Cenakelkerk heb ontmoet voor de wijze waarop ik in die gemeenschap ben opgenomen. Dat geldt in het bijzonder voor het pastorale team, maar ook voor vele anderen die ik mocht ontmoeten. Nu ik afscheid moet nemen, realiseer ik mij pas hoe velen dat er zijn. Het is mij helaas niet mogelijk van al die mensen persoonlijk afscheid te nemen.

Maar weet dat ik u allen meeneem op de weg die nog voor mij ligt. Ik vraag om het gebed van u allen, dat ik “ja” zal kunnen zeggen op wat mij nu overkomt. En dat ik met groot vertrouwen en hoop dat wonder mag binnengaan dat we eeuwig leven noemen.

Een wonder dat al begonnen is… Adieu!

Hans van Leeuwen sj (1934-2019)

Lees ook het portret-interview dat wij maakten met Hans van Leeuwen.