De rouwstoet van Ed Redeker sj door de Amsterdamse binnenstad werd gevolgd door een antieke tram. Ed stierf aan de hersenbloeding die hij kreeg toen hij als tramconducteur werkte.

Jezuïet Ed Redeker groeide op in Amsterdam, als zoon van een joodse vader en een protestantse moeder. Op vierjarige leeftijd kreeg hij te maken met de gruwelijkheden van de Tweede Wereldoorlog. Zijn vader was overleden toen Ed een maand oud was, de verloofde van zijn moeder stierf in de gaskamers van de nazi’s.

De jonge Ed voelde zich ernstig bedreigd. Dat er in de jaren 1942-1945 joodse, Roma en Sinti kinderen uit Amsterdam werden gedeporteerd en later werden vermoord, was ook deel van zijn geschiedenis.

Ed Redeker sj, veilig in de tram

In die jaren en ook daarna vond hij veiligheid en geborgenheid in de Amsterdamse tram. Als hij daar als kind niet in speelde, speelde hij thuis met de koffiemolen, waarmee hij het besturen van de tram kon nadoen. Later werd dit verrijkt met vriendschap, toen Ed vrijwilliger werd in het Trammuseum, waar hij veel van zijn vrije tijd doorbracht.

Ed Redeker sj stierf aan de gevolgen van een hersenbloeding. Hij kreeg de beroerte terwijl hij werkte als conducteur, in een oude tram die een ritje maakte voor liefhebbers. Ooit had hij eens gezegd: “Stel je voor, als je toch in een tram zou mogen sterven…”. Die droom kwam uit.

Indrukwekkend eerbetoon

Donderdag 22 augustus is Ed Redeker begraven. De rouwstoet door de Amsterdamse binnenstad werd begeleid door een Amsterdamse museumtram. Op het display stond treffend: ‘Laatste rit’. Jezuïet Ben Frie schreef een column over de uitvaart en heeft het over “een indrukwekkend ritueel en een eerbetoon dat weinigen gegund is”. Ed Redeker sj is begraven in het officiële uniform van de tramconducteur.

Hoewel Ed joodse en protestantse wortels had, kreeg hij als jongvolwassene interesse in het kloosterleven. In zijn preek bij de uitvaart vertelde medebroeder Paul Begheyn sj dat Ed in de trappistenabdij van Rochefort een plotselinge bekering onderging, zoals Paulus op weg naar Damascus. ‘Ik kreeg een uitnodiging rechtstreeks uit de hemel om in te treden bij de jezuïeten. En in een droom had mijn moeder mij achter het altaar zien staan.’