Op 9 september 2017 wijdde kardinaal De Kesel Wouter Blesgraaf sj tot priester.

In gesprek met Wouter Blesgraaf sj

Wouter Blesgraaf werd geboren als oudste van drie zonen te Oisterwijk in Nederland, waar hij ook opgroeide. Hij studeerde geografie aan de Radboud Universiteit Nijmegen (toen nog Katholieke Universiteit Nijmegen). In 2006 begon hij in Birmingham aan het noviciaat van de Sociëteit van Jezus om twee jaar later zijn eerste geloften af te leggen. Daarop studeerde hij filosofie en theologie aan Heathrop College in Londen (2008-2011 en 2013-2016). Op 6 februari 2016 werd hij tot diaken gewijd.

Als stage werkte hij van 2011 tot 2013 voor de Belgische tak van Jesuit Refugee Service (JRS) in Brussel. Wouter bezocht vluchtelingen in gesloten detentiecentra en ondersteunde het advocacy-werk. In het kader van samengaan van Nederlandse en Vlaamse jezuïeten in de Onafhankelijke Regio van de Lage Landen, zet Wouter zijn vorming verder in Vlaanderen. Op dit moment doet hij een vervolgstudie theologie aan de KU Leuven. Hij maakt deel uit van de jezuïetengemeenschap Favre in Heverlee.

Roepingsverhaal

Over zijn roeping vertelt Wouter Blesgraaf dat hij van zijn ouders sociaal engagement meekreeg en het diepe besef dat het leven een gave is. Als student ging hij zich meer in zijn geloof verdiepen: wat is het dat ik geloof? Andere jongeren, protestant en katholiek, speelden daarbij een belangrijke rol, alsook de Wereldjongerendagen. Die lieten me de rijkdom van de Wereldkerk zien, en hoeveel ik nog te leren had om tot de lengte, breedte, hoogte en diepte van ‘katholieke’ volheid te komen. Nog meer bevlogen en met een sterker kompas ging ik aan de slag.

Ondertussen naderde het einde van zijn studie, en Wouter twijfelde of hij zou gaan werken voor een caritatieve organisatie, een wetenschappelijke loopbaan zou vervolgen of priester zou worden. Toen ik een jezuïet tegenkwam, realiseerde ik dat ik misschien niet hoefde te kiezen tussen die 3.

Wouter vervolgt: De spiritualiteit van de jezuïeten sprak me erg aan, met name het bidden met de Bijbel en het feit dat gevoelens ook meetellen. In het noviciaat kwam daar nog een hoop bij: verbeelding, God op het spoor komen in mijn dagelijks leven, en het leven van Jezus en de Heilige Familie.

Hoogtepunten van mijn noviciaat waren de pelgrimstocht, waarin ik de bevrijding ervoer van het praktisch vertrouwen op Gods Voorzienigheid, en mijn stage bij de Arkgemeenschap.

In De Ark leerde ik nog meer dan vroeger God in kwetsbare mensen herkennen, en hoeveel ze mij leerden.

Nu heb ik niet de illusie dat ik alles weet of kan, maar in grote nederigheid en in vertrouwen op God wil ik me graag aan God toewijden in dat speciale Gezelschap van Jezus!

Met dank aan Kerknet

Homilie kardinaal De Kesel