Dienaars van de verzoening

Homilie van pater Arturo Sosa SJ, algemeen overste van de Sociëteit van Jezus, uitgesproken tijdens de mis uit dankbaarheid voor de 36^e Algemene Congregatie op 12 november 2016 in de kerk van Sint-Ignatius in Rome

Lezingen: 1 Joh 4,7-16; Ps 144; Mc 16,15-20

Aan het einde van een krachtige ervaring van onderscheiding voelen wij een zekere duizeligheid wanneer we denken over wat er nu moet gaan gebeuren. We vinden het moeilijk om leven te geven aan de keuze, om de richting in te slaan die ligt in de lijn van wat de Heilige Geest ons ingegeven heeft.

In de Geestelijke Oefeningen van Sint-Ignatius komt de Beschouwing om tot liefde te komen op het punt waar de overgang naar het dagelijks leven gemaakt moet worden. Deze contemplatie en de eerste brief van de apostel Johannes die we zojuist hebben gehoord, lijken dezelfde golflengte te hebben. God wil bekend zijn als de God van liefde. Daarom is Hij aanwezig onder de mensen in zijn Zoon; dit is een gebaar van liefde dat ons leven geeft, het enige echte leven waar we naar streven. God de Vader brengt de twee opmerkingen in praktijk die Ignatius maakt aan het begin van de contemplatie: “De liefde moet zich meer uiten in daden dan in woorden.” en “de liefde bestaat in wederzijdse mededeling waarin iedereen alles geeft wat hij heeft en is.” De Heer heeft zich helemaal gegeven, zelfs tot de dood aan het kruis, en blijft bij ons alle dagen tot het einde van de wereld omdat hij ons zijn Geest heeft gegeven. De heilige Ignatius nodigt ons uit om te vragen om dankbaarheid voor zoveel ontvangen gaven en om zodanig bewogen te worden dat ook wij onszelf volledig kunnen geven – in alle dingen de Goddelijke Majesteit liefhebben en dienen.

Deze uitdrukking heeft onze sessies in de aula van de Congregatie begeleid. Christus aan het kruis was aanwezig in onze inspanningen om door onderscheiding uit te stijgen boven onze beredeneringen, onze voorkeuren of afkeuren uit en om zo te komen tot de vertroosting van het in harmonie zijn met de wil van de Vader. Aan de vooravond van zijn passie ging Jezus naar de Olijfberg en worstelde in gebed totdat zijn zweet werd als druppels bloed om de gevolgen van zijn missie te aanvaarden, gevolgen die zo ver stonden van wat voor hem verheugend of acceptabel zou zijn geweest. Evenzo werden wij opgeschrikt door het getuigenis van onze medebroeders in situaties van oorlog en werden we door de liefde bewogen om eenstemmig te roepen: “Neem. Heer, en aanvaard heel mijn vrijheid, mijn geheugen, mijn verstand en heel mijn wil, alles wat ik heb en bezit. U hebt het mij gegeven, aan U, Heer, geef ik het terug. Alles is van U, beschik erover geheel volgens uw wil. Geef dat ik U mag liefhebben, die genade is mij genoeg.”

In deze Algemene Congregatie beleefden we ook opnieuw de ervaring van Gods liefde, die op zoveel verschillende manieren tot uiting komt in ons persoonlijk en in ons als groep – als metgezellen van Jezus. Opnieuw hebben de overvloed, de verscheidenheid en de diepte van zijn gaven ons overweldigd. Alles wat we hebben meegemaakt was genade, gratis en verrassend.

Het onderscheidingsproces van de Sociëteit van Jezus bijeengekomen in deze Algemene Congregatie confronteert ons met de uitdaging om dienaren van de verzoening te worden in een wereld die doorging met draaien tijdens onze beraadslagingen. De wonden van de oorlog verdiepen zich verder, de stroom van vluchtelingen neemt toe, het lijden van migranten verplettert ons meer en meer, de Middellandse Zee heeft tientallen mensen verzwolgen in de twee maanden die we samen hebben doorgebracht. Ongelijkheden tussen volken en binnen naties zijn het teken van een wereld die de mensheid minacht. Het niveau van de politiek, de “kunst” van het onderhandelen om zo het algemeen belang te plaatsen boven persoonlijke belangen, gaat zienderogen omlaag. Deze bijzondere belangen, die feitelijk vermomd gaan achter het masker van nationalisme, maken dat leiders gekozen worden en dat beslissingen genomen worden die processen van integratie en acties door mensen die zich wereldburger voelen, geblokkeerd raken. De politiek worstelt om op een humane manier redelijke beslissingen te nemen en tegenwicht te bieden aan pogingen van de machtigen om hun wil op te leggen. Het diepe verlangen van moeders en kinderen overal ter wereld om een ​​leven te leiden in vrede, met sociale relaties op basis van rechtvaardigheid, lijkt te verdorren te midden van conflicten en oorlogen om redenen die de liefde die leven mogelijk maakt, ondermijnen.

Onze onderscheiding leidt ons ertoe om de wereld te zien door de ogen van de armen en om met hen samen te werken, zodat het ware leven kan groeien. Zij nodigt ons uit om naar de periferie te gaan en te proberen te begrijpen hoe, wereldwijd, de crisis in al zijn aspecten aan te pakken; een crisis die minimale leefomstandigheden ontkent voor de meerderheid van de mensheid en het leven op aarde bedreigt; een aanpak met het oog op het maken van ruimte voor het evangelie. Ons apostolaat is daarom noodzakelijkerwijs intellectueel. De ogen van barmhartigheid die we ontvingen door ons te identificeren met de gekruisigde Christus, helpen ons om alles wat mannen en vrouwen onderdrukt in onze wereld beter te begrijpen. De tekenen die onze verkondiging van het evangelie vergezellen, zijn de uitdrijving van de demonen van onjuiste opvattingen van de werkelijkheid. Daarom leren we nieuwe talen om het leven van de verschillende volken te begrijpen en het Goede Nieuws van het heil voor iedereen te delen. Als we ons hart openen voor de Heilige Geest en onze geest voor de waarheid van Gods liefde dan zullen we het gif niet drinken van ideologieën die de onderdrukking, het geweld rechtvaardigen onder de mensen en ook niet de irrationele exploitatie van natuurlijke hulpbronnen. Ons geloof in Christus, die gestorven is en opstond, stelt ons in staat om te helpen, samen met vele andere mannen en vrouwen van goede wil, om de handen op te leggen aan deze zieke wereld en om haar bij staan in haar genezing.

Laten we dan heengaan om het evangelie overal te verkondigen, getroost door de ervaring van de liefde van God die ons bijeengebracht heeft als gezellen van Jezus. Net als de eerste gezellen is de Heer ons gunstig gezind geweest in Rome en stuurt Hij ons naar alle werelddelen en naar alle culturen. We gaan in vertrouwen, want Hij werkt met ons en bevestigt met nieuwe tekenen ons leven en onze zending.

Arturo Sosa sj

(Originele versie: Italiaans)

Hieronder vind je de integrale video van de dankviering